لباس آراسته
شاعر : فضل الله آبشنگ
دیروز درسیاهی با یک بی آبرو
شدم ناخواسته درکوچه رودرو
نادان کمی بود بد حجاب
دلم بخاطر نادانیش شد کباب
پرسیدمش که دنبال چه میگردی
تو دراین شب هوای چه کردی
برداشت پرتاب کرد به طرفم سنگ
من هم دورکشتم ازمهلکه بی درنگ
ازدورصدایش زدم که ای خواهر
می کنمت نصیحت مثل برادر
برو قدر عظمت خویش را بدان
همانند فاطمه زهرا پاک بمان
روزی قدم میزدم در کوچه
وبه ناز می خوردم کلوچه
که ناگه شنیدم صدای خواهری
که می گوید تو همان برادری
دیدم اورا بالباس آراسته
گفتمش ای بانوی شایسته
درودبرتوکه قدر خویش دانستی
ونهال پاکی رادر دلت کاشتی
فضل الله گرو میزارد این ریش
گر بدانی قدر حجاب خویش
زلال خواهی ماند مثل آب
وهرگز نخواهی شد بدخواب