دود دل - کمیل فضلی

دود دل

شاعر : کمیل فضلی

ذهن من آتش فشان شد ، دود دارد میکند
چون نمیفهمد ضرر یا سود دارد میکند

هی ز یادم میرود یکهو به ذهنم میرسد
این نخ سیگار مرا هی دود دارد میکن

من جوانم ، عشق او اما نمیدانم چرا
سینه ام را پُک به پک فرسود دارد میکند

هرچه کردم ، هرچه گفتم ، تا قبولم او کند
عاقبت باز او مرا مردود دارد میکند

هرچه هی من میدَوَم او ساده تر دل میکَنَد
این هدف هی دورم از مقصود دارد میکند

از جفا هایش درونم جوی اشکی جاریَست
او همین خونابه را هم رود دارد میکند

شیشه عمرم به دستش دادم اما در عوض
او مرا از زندگی مطرود دارد میکند

از تمام زندگی یک‌ گرمی سیگار و بس
هر نفس را سردیش مَبرود دارد میکند

او خودش راه نفس های مرا هم بعد ازین
با نخِ سیگارِ غم مسدود دارد میکند

ای خدا این شعر خود را از ته دل گفته ام
کاش میگفتی که دلبر سود دارد میکند؟

کاش اکنون یک خبر از حال دلبر داشتم
در کجا او زندگی را زود دارد میکند؟

از غزل گفتن پشیمانم ، نمیدانم چرا
شاید او هم یک غزل مسرود دارد میکند

شاید او هم عاشق دلداده‌ی دیگر کس است
هی خودش را از درون نابود دارد میکند

هرچه گفتم ، من غلط کردم غلط کردم ، غلط
شاید او هم دیگری را دود دارد میکند